آرامش،بخشی از خطبه فاطمه زهرا سلام الله علیها ، حجاب

منبع آرامش خداست

الَّذِينَ آمَنُواْ وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِكْرِ اللّهِ أَلاَ بِذِكْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ

﴿28 رعد﴾
همان كسانى كه ايمان آورده‏اند و دلهايشان به ياد خدا آرام مى‏گيرد

آگاه باش كه با ياد خدا دلها آرامش مى‏يابد

هُوَ الَّذِي أَنزَلَ السَّكِينَةَ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لِيَزْدَادُوا إِيمَانًا مَّعَ إِيمَانِهِمْ

وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا ﴿4 فتح﴾
اوست آن كس كه در دلهاى مؤمنان آرامش را فرو فرستاد تا ايمانى

بر ايمان خود بيفزايند و سپاهيان آسمانها و زمين از آن خداست و

خدا همواره داناى سنجيده‏كار است.
--------------------
خوشبخت واقعى
فاطمه (س) از پیامبراكرم(ص) نقل كرده كه فرمود: این جبرئیل (ع) است كه مرا خبر مى دهد: همانا خـوشبخت واقعى كسـى است كه على را، در زندگى ام و پس ازمرگم دوست داشته باشد. ( بهجه، ج 1،ص 271)
بخشى از خطبه زهرا (س)
حضـرت زهـرا(س) در آن سخنزانـى معروفـش در مسجـد فـرمـود:
خـداونـد ایمـان را بـراى تطهیـر شمـا از شـرك قـرار داد،
و نماز را براى پاك شدن شما از تكبر،
و زكـات را بـراى پـاك كـردن جـان و افزونـى رزقتان،
و روزه را براى تثبیت اخلاص،
و حج را براى قوت بخشیدن دین ،
و عدل را براى پیراستن دلها،
و اطاعت ما را براى نظم یافتن ملت،
و امـامت مـا را بـراى در امـان مـانـدن از تفرقه،
و جهاد را براى عزت اسلام،
و صبر را براى كمك در استحقاق مزد،
و امـر به معروف را بـراى مصلحت و منـافع همگـانـى ،
و نیكـى كـردن به پـدر و مـادر را سپـر نگهدارى از خشـم ،
و صله ارحام را وسیله ازدیاد نفرات،
و قصاص را وسیله حفظ خون ها،
و وفـاى به نذر را بـراى در معرض مغفـرت قـرار گـرفتـن ،
و به انـدازه دادن تـرازو و پیمـانه را بـراى تغییـر خـوى كـم فـروشـى،
و نهى از شـرابخـوارى را بـراى پـاكیزگـى از پلیـدى ،
و دورى از تهمت را بـراى محفـوظ مـاندن از لعنت،
و تـرك سـرقت را بـراى الزام به پـاكـدامنى ،
و شـرك را حـرام كـرد بـراى اخلاص به پـروردگـارى او ،
بنابـرایـن ، از خـدا آن گـونه كه شایسته است بتـرسید و نمیرید، مگر آن كه مسلمان باشید،
و خـدارا در آنچه به آن امر كرده و آنچه از آن بازتان داشته است اطاعت كنید،
زیرا كه "از بندگانـش ، فقط آگاهان، از خـدا مـى ترسند."( سـوره فاطر آیه28 ) (احتجاج طبرسى ، ص 99، چاپ سعید.)

منبع
---------------------------------------------
مصلحت انديشى‏ها و تعصبات بى جا

بعضى بر اين باورند كه بايد در مسائل مربوط به بانوان، به ويژه مسئله پوشش، با شدت و حدت برخورد كرد و لااقل بخشى از احكام ترخيصى آن‏ها را مسكوت گذاشت؛ به ويژه در ظرف زمان فعلى كه به علت تهاجم سنگين فرهنگى، زمينه سوء استفاده و اباحى گرى فراهم شده است. از نگاه اين افراد، مصلحت ايجاب مى‏كند لااقل وضع موجود را حفظ كنيم و ابراز برخى حقايق، بهانه به دست كسانى كه دنبال زير پاگذاشتن احكام و ارزش‏هاى دينى هستند، ندهيم.

در مقابل، گروه ديگرى - بحق - بر اين باورند كه اسلام، دين فطرت و عقلانيت و منطبق بر نيازهاى حقيقى بشر است و اگر احكام آن به صورت ناب و به دور از پيراهه‏ها و خرافات و فارغ از سليقه‏ها تبيين شود، اقبال و رويكرد به آن بيشتر و تمايل بدان، محسوس‏تر خواهد شد. اين سخن از اميرمومنان على (عليه السلام) معروف است كه:

ان اللّه افترض عليكم فرائضَ، فلاتضيعوها، و حدّ لكم حدوداً فلا تعتدوها و نهاكم عن أشياء فلا تنتهكوها، و سكت عن أشياء و لم يَدعَها نسياناً، فلاتتكلفوه (5)؛

خداوند، تكاليفى را بر شما واجب نمود، بنابراين آن‏ها را ضايع نكنيد و حدودى برايتان مقرر داشت، پس از آن‏ها تجاوز ننماييد، و از امورى بر حذرتان داشت، بنابراين آن‏ها را مرتكب نشويد و امورى را مسكوت گذاشت، نه از روى فراموشى، لذا آن‏ها را بر خود تكليف ننماييد.

به نظر مى‏رسد جامعه ما، در امور مربوط به بانوان، به خصوص در امر پوشش، دچار افراط و تفريط شده، بعضى واجبات را سبك شمرده، آن‏ها را ضايع كرده‏اند، عده يا نيز از حدود و احكام الهى، پا فراتر نهاده، رخصت‏ها و مباح‏ها را ممنوع كرده‏اند و به اصطلاح «كاتوليك‏تر از پاپ» شده‏اند و اين در حالى است كه قرآن به صراحت مى‏گويد:

يا ايهاالذين آمنو لا تقدموا بين يدى اللّه و رسوله؛ (6)

اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، از خدا و پيامبرش، جلو نيفتيد.

در حديثى كه سيوطى در الجامع الصغير، نقل مى‏كند، آمده است :

ان اللّه تعالى يحب أن يؤتى رخصه كما يكره أن تؤتى معصيته؛ (7)

خداوند، دوست دارد حلال‏هاى او انجام شود، چنان كه ناپسند مى‏دارد معصيت او تحقق يابد.

بايد در مباحث مربوط به بانوان، به ويژه مقوله‏ى پوشش، با سعه صدر و به دور از تمايلات و سليقه‏هاى فردى نگريست، امر مهمى كه در نگاهى وسيع‏تر، از جمله آموزه‏هاى پيشوايان دين و مذهب است. مضمون روايت زير تاكيدى است بر ضرورت اجتناب از تنگ نظرى‏ها و تعصبات بى جا در امر پوشش؛ شيخ كلينى به سند خود از حكم بن عتيبه نقل مى‏كند:

دخلت على أبى جعفر (عليه السلام) و هو فى بيت مُنجَّد، و عليه قميص رَطب و ملحفه مصبوغة قد أثر الصبغ على عاتقه، فجعلت أنظر الى البيت و انظر الى هيئته، فقال، يا حكم! ما تقول فى هذا؟ فقلت: و ما عسيت أن أقول و أنا أراه عليك، و أما عندنا فانما يفعله الشاب المرهق! فقال لى: يا حكم! من حرم زينة اللّه التى أخرج لعباده و الطيبات من الرزق و هذا مما أخرج اللّه لعباده؟ فأما هذا البيت الذى ترى: فهو بيت المرأة و أنا قريب العهد بالعرس، و بيتى البيت الذى تعرف؛ (8)

بر امام باقر (عليه السلام) وارد شدم در حالى كه در خانه‏اى مرتفع به سر مى‏برد و پيراهنى‏تر و تازه و عبايى رنگين بر تن داشت، به گونه‏اى كه رنگ عبا بر شانه حضرت اثر گذاشته بود، من (با شگفتى) به خانه و سر و وضع امام مى‏نگريستم كه حضرت فرمود: حكم! در اين مورد چه مى‏گويى؟ عرض كردم: انتظار نداشتم درباره پوششى كه بر تن شما مى‏بينم، سخنى بگويم. پيش ما، چنين كارى، از كسى سر مى‏زند كه در عنفوان جوانى باشد! امام فرمود: حكم! چه كسى زينت خدا كه آن را براى بندگانش آفريده و روزى‏هاى پاك را حرام نموده؟! و اين پوشش، از جمله زينت‏هايى است كه خداوند، براى بندگان خود آفريده. و اما خانه‏اى كه مى‏بينى، خانه همسرم مى‏باشد كه به تازگى با وى عروسى نموده‏ام و خانه خودم همان است كه مى‏شناسى.

پس در هر برهه از زمان، بر محققان اسلامى است كه با پرهيز از اعمال سليقه‏هاى فردى و بدون تاثر از فضاهاى به وجود آمده، احكام ناب اسلامى را تبيين و معرفى كنند و اين مهم را فداى مصلحت انديشى‏هاى بى جا ننمايند.
منبع

نظرات شما عزیزان: