آیه ای ، روایتی ، مسائلی

خواب برادر مرگ است:

وَهُوَ الَّذِي يَتَوَفَّاكُم بِاللَّيْلِ وَيَعْلَمُ مَا جَرَحْتُم بِالنَّهَارِ ثُمَّ يَبْعَثُكُمْ فِيهِ لِيُقْضَى

أَجَلٌ مُّسَمًّى ثُمَّ إِلَيْهِ مَرْجِعُكُمْ ثُمَّ يُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿60 انعام﴾

- پس معناى آيه (از تفسیر المیزان) چنين مى شود كه: خداى متعال شما را در شب مى ميراند در حاليكه مى داند آنچه را كه در روز عمل كرده و انجام داديد ، ولى روحهاى شما را نگه نمى دارد، تا مرگشان ادامه يابد بلكه براى اينكه اجلهاى معين شما به آخر برسد شما را دوباره زنده مى كند و پس از آن به واسطه مرگ و حشر به سوى او خواهيد برگشت و شما را از اعمالتان كه انجام داده ايد، خبر خواهد داد.

توضیحات گزینشی از تفسیر المیزان مرحوم علامه طباطبایی ره :

- حقيقت انسان كه از آن به (من ) تعبير مى شود، همان روح انسانى است و بس.

- حقيقت آدمى تن خاكى او نيست ، بلكه روح او است.

- (جرح ) به معناى كار كردن با اعضاء (دست ) است ، و مراد از آن كسب است . يعنى خدا مى داند آنچه را كه در روز به دست مى آوريد.

--------------------------------------------

شباهت كار على (ع ) به پنج پيامبر

بعد از بيعت اجبارى على (ع ) به خانه خود رفت و از مردم كناره گرفت ، و بعد به پيروان خود فرمود: من به پنج پيغمبر در پنج مورد، اقتدا كرده ام (كار من شبيه كار آنها است ):

1 از حضرت نوح (ع ) آن جا كه به خدا عرض كرد:

رب انى مغلوب فانتصر: (پروردگارا من مغلوب اين قوم (طغيانگر) شده ام ، انقام مرا از آنها بگير (قمر 10).

2 از حضرت ابراهيم (ع ) آن جا كه به مشركان فرمود: و اعتزلكم و ما تدعون من دون الله : (و از شما و آنچه غير از خدا مى خوانيد كناره گيرى مى كنم ) (مريم 48).

3 از حضرت لوط (ع ) آن جا كه به قوم سركش خود فرمود: لو ان لى بكم قوة او آوى الى ركن شديد: (اى كاش در برابر شما، قدرتى داشتم ، تا تكيه گاه و پشتيبان محكمى در اختيار من بود) (هود 80).

4 از موسى (ع ) كه به فرعونيان گفت : ففرت منكم لما خفتكم : (پس از شما فرار كردم هنگامى كه از شما ترسيدم ) (شعرا 21).

5 و هارون (برادر موسى (ع ) كه به موسى (ع ) گفت : ان القوم استضعفونى و كادو يقتلوننى : (مردم مرا تضعيف كردند و نزديك بود كه مرا به قتل رسانند) (اعراف 150).

سپس به جمع آورى و تنظيم قرآن پرداخت و آن را در جامه اى پيچيد و آن را بسته و مهر نمود و به مردم فرمود: (اين كتاب خدا است كه آن را طبق امر و وصيت پيامبر(ص ) همان گونه كه نازل شده است جمع آورى نموده ام .

بعضى از حاضران گفتند: (قرآن را بگذار و برو).

فرمود: رسول خدا(ص ) به شما فرمود: (من در ميان شما دو يادگار گرانمايه مى گذارم ، كتاب خدا و عترت من ، و اين دو از هم جدا نمى شوند تا اين كه در كنار حوض كوثر بر من وارد گردند) پس اگر سخن پيامبر (ص ) را قبول داريد، مرا با قرآن بپذيريد، كه بر اساس دستورات قرآن بين شما حكم مى كنم .

قوم گفتند: (ما نيازى به تو و قرآن تو نداريم ، اكنون آن قرآن را بردار و ببر و از آن جدا نشو).

حضرت على (ع ) از قوم ، روى گردانيد و به خانه اش رفت ، و شيعيان او نيز خانه نشين شدند، زيرا رسول خدا(ص ) از آنها پيمان گرفته بود كه چنين كنند.

ولى آن قوم ، دست نكشيدند، به خانه على (ع ) هجوم آوردند و در خانه اش را سوزاندند و آن حضرت را با اجبار به سوى مسجد بردند، و فاطمه (س ) را در كنار در خانه ، در فشار قرار دادند به طورى كه فرزندش ‍ محسن ، سقط گرديد.

به على (ع ) گفتند: بيعت كن ، او بيعت نكرد و گفت : بيعت نمى كنم ، گفتند: اگر بيعت نكنى تو را مى كشيم .

فرمود: اگر مرا بكشيد، من بنده خدا و برادر رسول خدا(ص ) هستم ، دستش را باز كردند ولى آن حضرت دستش را بست ، باز كردن دست او بر آنها سخت شد، در حالى كه دستش بسته بود، (دست ابوبكر را) بر دست او ماليدند. (58- بيت الحزان ، ص 165 و 166.)

منبع آنلاین:400 داستان از مصايب امام على عليه السلام - عباس عزیزی

------------------------------

دو مسئله:

مسأله 23

مستحب است سجده كردن به قصد اظهار ذلّت خود و تعظيم خداوند جليل عزيز، بلكه سجده در اصل راجح و عبادت بلكه اعظم طاعات است بلكه خداوند جلّ شانه عبادت نشده به عملى كه مانند سجده باشد و هيچ عملى بر ابليس لعين اشد از آن نيست كه اولاد آدم (عليه السلام) را به سجده ببيند زيرا كه او مأمور به سجده شد و عصيان ورزيد و مطرود از بارگاه قدس الهى شد. و آن شخص مأمور شد و اطاعت نمود و نجات يافت. و نزديك‏ترين حالات بنده به خداوند عالم وقتى است كه در حالت سجده باشد و سجده كردن سنّت اوّابين است. و سنّت است طول دادن سجده و منقول است كه حضرت آدم (عليه السلام) سه شبانه روز در سجده بود. و حضرت على بن الحسين (عليهما السلام) سجده فرمود بر سنگ خشنى و آن قدر طول داد كه هزار مرتبه شمردند

كه مى‏فرمود: لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ حَقّا حَقّا لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ تَعَبُّداً وَ رِقَّاً لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ إِيماناً وَ تَصْدِيقاً. و حضرت صادق

(عليه السلام) آن قدر سجده را طول مى‏داد كه گمان مى‏بردند كه آن بزرگوار به خواب رفته. و حضرت موسى بن جعفر

(عليهما السلام) هر روز بعد از طلوع آفتاب به سجده مى‏رفت و تا وقت زوال به سجده بود.

مسأله 24

حرام است سجده كردن براى غير ذات معبود جلّت عظمتُه، زيرا كه سجده نهايت خضوع است و آن مختص به كسى است كه در نهايت كبرياء و عظمت باشد. و حضرت آدم (عليه السلام) مسجود ملائكه نبود بلكه قبله‏ى آنها بود چنانكه سجده‏ى حضرت يعقوب (عليه السلام) و اولاد آن بزرگوار وقت ملاقات به حضرت يوسف (عليه السلام)، نبود بلكه به شكرانه‏ى آن موهبت عظيمه كه به او عطا شده بود خداوند منّان را سجده كردند. پس آن چه بعض عوام الناس نزد قبر حضرت امير المؤمنين و ائمه معصومين (عليهم السلام) سجده مى‏كنند مشكل است مگر آن كه قصد آنها به آن، سجده‏ى شكر باشد كه موفق به زيارت شدند. بلى، دور نيست جواز بوسيدن عتبه مقدسه.

منبع آنلاین:غاية القصوى فى ترجمة العروة الوثقىجلد اول خاتم المحدثين مرحوم حاج شيخ عباس قمى ‏رحمه الله

محقق: علي رضا أسد اللهي فرد- ۲۴ -

نظرات شما عزیزان:

:: موضوعات مرتبط: مطالب و مباحث دینی و مذهبی، ،
:: برچسب‌ها: تفسیر المیزان, قرآن کریم, سجده, مظلومیت امام علی علیه السلام, نحوه گرفتن بیعت از علی علیه السلام برای ابوبکر, شباهت کار علی علیه السلام به پنج پیامبر, ,