313دلاور نستوه

درختها هم انواع و اقسامی دارن.

سکویا ، وسط جاده 

یک درخت سکویا و یک ماشین

بچه جان دست به گلها نزن خراب میشن!

بامبو تزئینی

جنگل بامبو در ژاپن

خلال دندان میخوای؟!!

 جوش زیادی نزن!

 قُلْ إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاء مِنْ عِبَادِهِ وَيَقْدِرُ لَهُ وَمَا أَنفَقْتُم مِّن شَيْءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ وَهُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ ﴿39 سباء﴾

بگو در حقيقت پروردگار من است كه روزى را براى هر كس از بندگانش كه بخواهد گشاده يا براى او تنگ مى‏گرداند و هر چه را انفاق كرديد عوضش را او مى‏دهد و او بهترين روزى دهندگان است 

همین معنی در  سوره های رعد آیه 26 - اسراء آیه 30 - القصص آیه 82 - عنکبوت آیه 62 - روم آیه 37 - سباء 36 - زمر  آیه 52 - شوری آیه 12 نیز آمده است .

وَلَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْا فِي الْأَرْضِ وَلَكِن يُنَزِّلُ بِقَدَرٍ مَّا يَشَاء إِنَّهُ بِعِبَادِهِ خَبِيرٌ بَصِيرٌ ﴿27 شوری﴾

و اگر خدا روزى را بر بندگانش فراخ گرداند مسلما در زمين سر به عصيان برمى‏دارند ليكن آنچه را بخواهد به اندازه‏اى [كه مصلحت است] فرو مى‏فرستد به راستى كه او به [حال] بندگانش آگاه بيناست.

آلله داغینا باخار قار سالار! (ضرب المثل ترکی که معادلش میشه: خدا خر رو شناخت که بهش شاخ نداد!)

-----------------------------------------------------------

گوش باش عمل کن

قالَ الا مامُ الْحَسَنُ الْمُجتبى عليه الصلوة السّلام :

1 - مَنْ عَبَدَاللّهَ، عبَّدَاللّهُ لَهُ كُلَّ شَىْءٍ.⁽¹⁾

ترجمه :

فرمود: هر كسى كه خداوند را عبادت و اطاعت كند، خداى متعال همه چيزها را مطيع او گرداند.

1 -تنبيه الخواطر، معروف به مجموعة ورّام : ص 427، بحار: ج 68، ص 184، ضمن ح 44.

حرف خدا یا حرف مردم؟!

قالَ عليه السلام : اءلْعارُ اءهْوَنُ مِنَ النّارِ.⁽²⁾

ترجمه :

فرمود: سرزنش و ننگ شمردن مردم انسان را، آسان تر است از معصيت و گناهى كه موجب آتش جهنّم شود.

2- كلمة الا مام حسن عليه السلام : ص 138، تحف العقول : ص 234، س 6، بحارالا نوار: ج 75، ص 105، ح 4.

منبع آنلاین دو حدیث مذکور:چهل داستان و چهل حديثاز إ مام حسن مجتبى عليه السلامعبداللّه صالحى- ۳ -

------------------------------------------------------------

صداهای آنچنانی!

سؤال 126. شنيدن صداى زن نامحرم چه حكمى دارد؟

جواب: شنيدن صداى زن نامحرم در صورتى كه به قصد لذّت نباشد و سبب افتادن در گناه نشود اشكالى ندارد، ولى زن نبايد لحن صداى خود را طورى كند كه هوس انگيز باشد.

منبع:احكام خانواده در پرتو فقه اسلامىآيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى (مدّ ظلّه العالى)- ۲ -

خیلی ها دنبال آرامشن!

هُوَ الَّذِي أَنزَلَ السَّكِينَةَ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لِيَزْدَادُوا إِيمَانًا مَّعَ إِيمَانِهِمْ وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا ﴿4 فتح﴾

اوست آن كس كه در دلهاى مؤمنان آرامش را فرو فرستاد تا ايمانى بر ايمان خود بيفزايند و سپاهيان آسمانها و زمين از آن خداست و خدا همواره داناى سنجيده‏كار است 

ثواب زیارت ثامن الحجج علیه آلاف التحیة والثناء:

شخصى خراسانى ^{( 122)} به حضرت رضا عليه السلام گفت : يا بن رسول الله من پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله را در خواب ديدم كه به من فرمود:

وقتى پاره تن من در سرزمين شما دفن شود و ستاره از من در آنجا غروب كند، چگونه امانت مرا حفظ خواهيد كرد؟

حضرت رضا عليه السلام فرمود:

من در سرزمين شما دفن مى شوم و پاره تن و ستاره دودمان اويم ؛ سپس فرمود: بدان هر كه مرا با قيد معرفت به حق واجبى كه خداوند از اطاعت برايم قرار داده است ، زيارت كند؛ من و پدران گرامى ام در روز قيامت شفيع او خواهيم بود و هر كه را ما شفاعت كنيم ، در قيامت نجات مى يابد ولو كان عليه مثل وزرالثقلين الجن و الانس گر چه به گناه جن و انس آلوده باشد

(122- عيون اخبار الرضا، ج 2، ص ‍ 257.)

نگاه

مـسـالـه 2442 - نگاه كردن مرد به بدن زنان نامحرم و همچنين نگاه كردن به موى آنان , چه با قصد لـذت چه بدون آن حرام است , و نگاه كردن به صورت و دستها اگر به قصد لذت باشد حرام است , بـلـكـه احتياط آن است كه بدون قصد لذت هم به آنها نگاه نكند, و نيز نگاه كردن زن به بدن مرد نامحرم با قصد لذت حرام مى باشد.

مـسـالـه 2443 - اگر انسان بدون قصد لذت به صورت و دستهاى زنهاى كفار و جاهائى از بدن كه عادت آنها به پوشانيدنش نيست , نگاه كند,اشكال ندارد.

منبع آنلاین:رساله توضيح المسائل با تجديد نظر و اضافات آیت الله العظمی میرزا جواد تبریزی (ره) - ۲۱ -

مدح نالايق
«مَنْ مَدَحَ غَيْرَالمُسْتَحِقِّ فَقَدْ قامَ مَقامَ المُتَّهَمِ.»:
هر كه نالايقى را ثنا گويد، خود در موضعِ اتّهام قرار گيرد. 

نماز شب، سير شبانه
«إِنَّ الْوُصُولَ إِلَى اللّهِ عَزَّوَجَلَّ سَفَرٌ لا يُدْرَكُ إِلاّ بِامْتِطاءِ اللَّيْلِ.»:
وصول به خداوند عزّوجلّ، سفرى است كه جز با عبادت در شب حاصل نگردد.

راه دوست يابى
«مَنْ كانَ الْورَعُ سَجِيَّتَهُ، وَ الْكَرَمُ طَبيعَتَهُ، وَ الْحِلْمُ خُلَّتَهُ كَثُرَ صَديقُهُ.»:
كسى كه پارسايى خوى او، و بخشندگى طبيعت او، و بردبارى خصلت او باشد دوستانش بسيار شوند.

كليد تمام گناهان
«جُعِلَتِ الْخَبائِثُ فى بَيْت وَ جُعِلَ مِفْتاحُهُ الْكَذِبَ.»:
تمام پليدى ها در خانه اى قرار داده شده و كليد آن دروغگويى است.

امام حسن ابن علی العسکری علیهما السلام

منبع

 زندگينامه امام حسن عسگري (ع)

نام: حسن بن علي.

كنيه: ابومحمد.

القاب: عسكرى، زكى، خالص، صامت، سراج، تقى و خاص (به امام حسن عسكرى(ع)، امام على النقى(ع) و امام محمد تقى(ع)، ابن الرضا نيز گفته مى‏شد.)

منصب: معصوم سيزدهم و امام يازدهم شيعيان.

تاريخ ولادت: هشتم ربيع الثانى سال 232هجرى.

همچنين چهارم و دهم ربيع الثانى نيز نقل شده است. در مورد سال تولد ايشان نيز برخى گفته‏اند كه 231 هجرى بوده است.

محل تولد: مدينه مشرفه، در سرزمين حجاز (عربستان سعودى كنونى).

نسب پدرى: ابوالحسن، على بن محمد بن على بن موسى بن جعفر بن محمد بن على بن حسين بن على بن ابى‏طالب(ع).

نام مادر: حُديث، كه او را جدّه مى‏گفتند.

برخى نام او را سليل و برخى ديگر، سوسن نقل كرده‏اند. اين بانوى پاكيزه، كه در عصر خويش از بهترين زنان عالم بوده و مفتخر به همسرى ذريه پيامبر اكرم(ص) است، در ولايت خويش پادشاه زاده بود. امام هادى(ع) در شأن او فرمود: سليل، دور از هر آفت، پليدى و آلودگى است.

مدت امامت: از زمان شهادت پدرش، حضرت امام هادى(ع)، در سال 254 تا سال 260هجرى، نزديك به شش سال.

تاريخ و سبب شهادت: هشتم ربيع الاول سال 260 هجرى، در سن 28 (يا 29) سالگى، به وسيله زهرى كه معتمد عباسى به آن حضرت خورانيد.

محل‏دفن: سامرا (درسرزمين عراق‏كنونى)، در جوار مرقد پدرش، امام‏هادى(ع).

همسر: نرجس (صيقل).

فرزند : ابوالقاسم، محمد بن حسن، صاحب الزمان(ع).

امام زمان(ع) تنها فرزند امام حسن عسكرى(ع) هستند. امام عسكرى(ع) تولد و زندگىِ تنها فرزندش را بر بيگانگان پنهان نگه مى‏داشت تا از سوى دشمنان اهل‏بيت(ع) و مزدوران خليفه‏آسيبى به وى نرسد. 

اصحاب وياران:
1. احمد بن اسحاق اشعرى.
2. احمد بن محمد بن مطهر.
3. اسماعيل بن على نوبختى.
4. محمد بن صالح همدانى.
5. عثمان بن سعيد عمروى.
6. محمد بن عثمان عمروى.
7. حفص بن عمرو عمروى.
8. ابوهاشم، داود بن قاسم جعفرى.
9. احمد بن ابراهيم بن اسماعيل.
10. احمد بن ادريس قمى.

در برخى منابع، تعداد اصحاب و ياران امام حسن عسكرى(ع) بيش از صد نفر ذكر شده است. 

زمامداران معاصر:
1. متوكل عباسى (232 - 247ق.).
2. منتصر عباسى (247 - 248ق.).
3. مستعين عباسى (248 - 252ق.).
4. معتز عباسى (252 - 255ق.).
5. مهتدى عباسى (255 - 256ق.).
6. معتمد عباسى (256 - 279ق.).

از ميان خلفاى مذكور، تنها منتصر عباسى، فرزند متوكل به امام هادى(ع)، امام‏حسن عسكرى(ع) وعلويان و شيعيان آزارى نرساند و در ايام خلافت كوتاه مدت خويش احسان و خدمات شايانى به آنان نمود كه در مقايسه با ستمكارى‏ها و تعديات ساير خلفاى عباسى ناچيز است. 

رويدادهاى مهم:

1. وفات ابوجعفر، محمد بن على، برادر امام حسن عسكرى(ع) در سنين جوانى و تألّم شديد امام(ع) در مرگ او.

2. مسموميت و شهادت امام على النقى(ع)، پدر امام حسن عسكرى(ع)، در سال 254 هجرى، به دست معتمد عباسى.

3. بازداشت و زندانى شدن مكرر امام حسن عسكرى(ع)، در دوران حكومت مستعين، معتز، مهتدى و معتمد عباسى.

4. نفرين امام(ع) بر معتز عباسى، در زندان، و تأثير آن در خلع معتز و كشته شدنش به دست سرداران ترك.

5. حساسيت خلفاى بنى‏عباس، معاصر امام‏حسن عسكرى(ع)، درباره‏تولد و زندگانىِ حضرت‏مهدى منتظر(عج) و تلاش براى پيدا كردن و از بين‏بردن آن‏حضرت.

6. مسموميت و شهادت امام حسن عسكرى(ع)، توسط معتمد عباسى، در سال 260 هجرى. (1)

1. مناقب آل ابى طالب، ج‏3، ص‏526؛ اثبات الهداة بالنصوص والمعجزات، ج‏3، ص‏435.
 

برگرفته شده از كتاب " خاندان عصمت عليهم السلام " تاليف سيد تقى واردى

 منبع

دینی جز اسلام در پیشگاه حق مقبول نیست.

 شَهِدَ اللّهُ أَنَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ وَالْمَلاَئِكَةُ وَأُوْلُواْ الْعِلْمِ قَآئِمَاً بِالْقِسْطِ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿18 آل عمران)

خدا كه همواره به عدل قيام دارد گواهى مى‏دهد كه جز او هيچ معبودى نيست و فرشتگان [او] و دانشوران [نيز گواهى مى‏دهند كه] جز او كه توانا و حكيم است هيچ معبودى نيست

إِنَّ الدِّينَ عِندَ اللّهِ الإِسْلاَمُ وَمَا اخْتَلَفَ الَّذِينَ أُوْتُواْ الْكِتَابَ إِلاَّ مِن بَعْدِ مَا جَاءهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ وَمَن يَكْفُرْ بِآيَاتِ اللّهِ فَإِنَّ اللّهِ سَرِيعُ الْحِسَابِ ﴿19آل عمران﴾

در حقيقت دين نزد خدا همان اسلام است و كسانى كه كتاب [آسمانى] به آنان داده شده با يكديگر به اختلاف نپرداختند مگر پس از آنكه علم براى آنان [حاصل] آمد آن هم به سابقه حسدى كه ميان آنان وجود داشت و هر كس به آيات خدا كفر ورزد پس [بداند] كه خدا زودشمار است

اونایی که معتقد به معتبر بودن همه ادیان در همه زمانهایند توجه فرمودند؟

اولین مخالف غدیر چگونه عذاب شد؟

جابر بن نضر بن حارث بن كلدة بن العبدری پس از مخالفت آشكار خطاب به رسول خداص گفت : اى محمد!

ما را به خدا خواندى پذیرفتم ،

نبوت خود را مطرح كردى ، لا اله الا الله و محمد رسول الله گفتیم،

ما را به اسلام دعوت كردى اجابت كردیم،

گفتى نماز در پنج وقت بخوانید خواندیم،

به زكات و روزه و حج و جهاد سفارش كردى اطاعت كردیم،

حال پسر عموى خود را امیر ما ساختى كه نمى دانیم این حكم از طرف خداست یا با اراده شخصى شما پیدا شده است؟

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) پاسخ داد: سوگند به خدا كه جز او پروردگارى نیست، این دستور از طرف اوست.

جابر بن نضر بن حارث بن كلدة بن العبدری خود تقاضاى عذاب كرد و آنقدر مغرور بود كه مى پنداشت كه قدرتى وجود ندارد تا او را كیفر دهد. وقتى رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) به او فرمود اعلام ولایت امیرالمؤ منین (علیه السلام) و فرمان بیعت عمومى به دستور خدا انجام گرفت و من وظیفه اى جز ابلاغ و اجراى آن نداشتم .

جابر پس از شنیدن این جواب ، خشمناك شده سر به آسمان بلند كرد و گفت : خدایا اگر آنچه را كه محمد درباره على مى گوید از طرف تو است ، و به امر توست ، سنگى از آسمانى بر من فرود آید و مرا عذاب كند هنوز سخنان او به پایان نرسیده بود كه از آسمان سنگى بر او فرود آمد و او را به هلاكت رساند كه آیات 1و 2 سوره معراج نازل شد.(سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ - پرسنده‏اى از عذاب واقع‏شونده‏اى پرسيد (1معارج)

لِّلْكَافِرينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ -كه اختصاص به كافران دارد [و] آن را بازدارنده‏اى نيست (2معارج))

منبع : تبیان به نقل از سایت بلاغ

منبع

جماع در روزه رمضان و کفاره اش

مساءله دهم : بدان كه هرگاه مردى زن خود را جبر كند و با او جماع كند در روزى كه از ماه رمضان و هر دو روزه باشند، واجب است بر مرد دو كفاره : يكى به جهت خود و يكى به جهت زن . و پنجاه تازيانه حد بايد به مرد زد؛ خواه آن زن متعه باشد يا زن دائمى ، و خواه جبر كردن به بستن و مثل آن باشد يا به زدن .
و بر زن مطلقا چيزى لازم نيست ، نه قضا و نه كفاره . و هرگاه غير زن خود را جبر كند بر جماع ، مثل اينكه كنيز خود را يا زن اجنبيه را يا پسرى را جبر كند بر لواط، ظاهر آن است كه حكم آن همچنين نيست ، بلكه بر آن مرد يك كفاره به جهت خود لازم است و به جهت آنها چيزى لازم نمى شود و بر خود آنها نيز چيزى لازم نيست .
و همچنين است هرگاه خواه اجنبيه و خواه زن خود در خواب باشد و بيدار نشود و مرد با او جماع كند؛ يعنى بر مرد بيش از يك كفاره لازم نمى شود و بر زن چيزى نيست .
و هرگاه زن مرد را اجبار كند بر جماع ، حكم آن مثل حكم مرد نيست و بر او يك كفاره به جهت خود لازم مى شود و بر مرد چيزى لازم نمى آيد.
و هرگاه مرد مسافر اجبار كند زن را كه روزه دار باشد، بر جماع ، ظاهر آن است كه كفاره بر هيچ بر يك لازم نباشد، اگر چه مرد فعل حرام كرده و گناه كار است.
و هرگاه مردى زن خود را يا ديگر را جبر كند بر غير جماع ، مثل اينكه جبر كند بر چيزى خوردن ، به جهت آن كفاره بر مرد لازم نمى شود و بر زن نيز هيچ لازم نمى آيد.
و هرگاه اول جبر كند بر چيزى خوردن و بعد از آن جبر كند بر جماع ، در اين صورت هرگاه مرد هم روزه باشد، باز دو كفاره لازم مى شود.
و هرگاه مردى و زنى را ديگرى جبر كند بر جماع كردن ، بر آن ديگرى كفاره آنها لازم نمى شود و بر خود آنها نيز كفاره لازم نيست .

منبع آنلاین:تذكرة الاءحباب ملا احمد بن محمد مهدى نراقى- ۶ -

 تغییر نکنی کسی تغییرت نمیده!

. . . .إِنَّ اللّهَ لاَ يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُواْ مَا بِأَنْفُسِهِمْ . . . .(11 رعد)

. . . در حقيقت‏خدا حال قومى را تغيير نمى‏دهد تا آنان حال خود را تغيير دهند . . .  

 نظر خالق دنیا درباره دنیا:

 اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِينَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَتَكَاثُرٌ فِي الْأَمْوَالِ

وَالْأَوْلَادِ كَمَثَلِ غَيْثٍ أَعْجَبَ الْكُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَكُونُ

حُطَامًا وَفِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَمَغْفِرَةٌ مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٌ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا

إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ ﴿20 حدید﴾

بدانيد كه زندگى دنيا در حقيقت بازى و سرگرمى و آرايش و فخرفروشى شما به

يكديگر و فزون‏جويى در اموال و فرزندان است [مثل آنها] چون مثل بارانى است كه

كشاورزان را رستنى آن [باران] به شگفتى اندازد سپس [آن كشت] خشك شود و آن

را زرد بينى آنگاه خاشاك شود و در آخرت [دنيا پرستان را] عذابى سخت است و

[مؤمنان را] از جانب خدا آمرزش و خشنودى است و زندگانى دنيا جز كالاى فريبنده

نيست.

از تفسیر شریف المیزان:

پـنـج خـصـلت زنـدگـى دنـيـا: لهـو، لعـب ، زيـنـت ، تـفاخر، و تكاثر و سخنى از شيخ بهائی در اين باره 
كـلمـه (لعـب ) بـه معناى بازى نظامدارى است (كه دو طرف بازى به نظام آن آشنايى دارنـد، مانند الك دولك و نظاير آن ) كه اطفال به منظور رسيدن به غرضى خيالى آن را انـجـام مـى دهـنـد. و كـلمه (لهو) به معناى هر عمل سرگرم كننده اى است كه انسان را از كارى مهم و حياتى و وظيفه اى واجب باز بدارد. و كلمه (زينت ) به اصطلاح علم صرف بـنـاى نوع است ، يعنى مى فهماند كه مثلا فلانى به نوعى مخصوص خود را آراسته ، و چـه بـسـا مـنـظـور از آن وسـيـله آرايـش بـاشـد، و بـه ايـن مـنـظـورش اسـتـعمال كنند و آرايش ، عبارت از آن است كه چيز مرغوبى را ضميمه چيز ديگرى كنى تا مردم به خاطر جمالى كه از اين ضميمه حاصل شده مجذوب آن چيز شوند، (مثلا آرايش زنان عبارت از اين است كه زن با طلا و جواهرات و يا رنگهاى سرخ و سفيدى خود را جلوه دهد، و از ضـمـيـمـه كـردن آنـهـا بـه خـود جـمـالى كـسـب كـنـد، بـه طـورى بـيـنـنـده مـجـذوب جـمـال او شـود). و (تفاخر) به معناى مباهات كردن به حسب و نسب است . و (تكاثر در امـوال و اولاد) بـه مـعـنـا اسـت كـه شـخـصـى بـه ديـگـرى فـخـر بـفـروشـد كـه مـن مال و فرزند بيشترى دارم .

. . . . 

و از شـيـخ بـهـايـى (رحـمـه اللّه ) نـقـل شده كه گفته است : اين پنج خصلتى كه در آيه شـريـفـه ذكر شده ، از نظر سنين عمر آدمى و مراحل حياتش مترتب بر يكديگرند، چون تا كـودك اسـت حـريـص در لعب و بازى است ، و همين كه حد بلوغ مى رسد و استخوان بنديش ‍ مـحـكـم مـى شـود عـلاقه مند به لهو و سرگرمى ها مى شود، و پس از آنكه بلوغش به حد نـهـايـت رسـيـد، آرايـش خـود و زنـدگـيـش مى پردازد و همواره به فكر اين است كه لباس فـاخـرى تـهـيـه كـنـد، مـركـب جـالب تـوجـهـى سـوار شـود، مـنـزل زيبايى بسازد، و همواره به زيبايى و آرايش ‍ خود بپردازد، و بعد از اين سنين به حـد كـهولت مى رسد آن وقت است كه (ديگر به اينگونه امور توجهى نمى كند، و برايش قـانـع كـنـنـده نـيـسـت ، بـلكـه ) بـيـشـتـر به فكر تفاخر به حسب و نسب مى افتد، و چون سـالخـورده شـد هـمـه كـوشـش و تـلاشـش در بـيـشـتـر كـردن مال و اولاد صرف مى شود.

منبع آنلاین

دو حدیث 

قال الصادق (ع) :

« رأس كلّ خطيئه حبُّ الدنيا »(كافي، ج2، باب حب الدنيا، ص315 )

ريشه همه بدي ها و خطاها، حبّ و دلبستگي به دنيا است.

منبع

.حضرت علی(ع) در نهج البلاغه چنین می­گوید :

«الدنیا خلقت لغیرها و لم تخلق لنفسها»

 دنیا برای رسیدن به آخرت آفریده شد، نه برای رسیدن به خود دنيا.

 نهج البلاغه،محمد دشتی ،نشر لقمان،چاپ سوم،1379هش، حکمت 463

منبع

در اشاره به اقسام نمازها بر سبيل اجمال

بدان كه نماز يا واجب است يا سنت و نمازهاى واجبى ده است: 
اول: نمازهاى شبانه روزى كه آن را نماز يوميه گويند. 
دوم: نماز جمعه. 
سوم: نماز عيد رمضان. 
چهارم: نماز عيد قربان. 
پنجم: نماز طواف. 
ششم: نماز آيات كه شامل است نماز خسوف و كسوف و زلزله و هر امر آسمانى را كه موجب خوف غالب مردمان شود، چون بادهاى سياه و سرخ و امثال آن. 
هفتم: نمازى كه به نذر و قسم و عهد واجب شده باشد. 
هشتم: نمازى كه از پدر فوت شده باشد كه بر پسر بزرگ‏تر او واجب است. 
نهم: نمازى كه به اجاره، واجب شود. 
دهم: نماز ميت، و آن مذكور شد. 
و نمازهاى سنتى (مستحب) بسيار است .

منبع: تحفه رضویه ملا محمد مهدى بن ابى ذر نراقى(ره) -8-

خدا اهل معامله است!

إِنَّ اللّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُم بِأَنَّ لَهُمُ الجَنَّةَ يُقَاتِلُونَ فِي

سَبِيلِ اللّهِ فَيَقْتُلُونَ وَيُقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْرَاةِ وَالإِنجِيلِ وَالْقُرْآنِ

وَمَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللّهِ فَاسْتَبْشِرُواْ بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بَايَعْتُم بِهِ وَذَلِكَ هُوَ

الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿111توبه﴾

در حقيقت‏خدا از مؤمنان جان و مالشان را به [بهاى] اينكه بهشت براى آنان باشد خريده است همان كسانى كه در راه خدا مى‏جنگند و مى‏كشند و كشته مى‏شوند [اين] به عنوان وعده حقى در تورات و انجيل و قرآن بر عهده اوست و چه كسى از خدا به عهد خويش وفادارتر است پس به اين معامله‏اى كه با او كرده‏ايد شادمان باشيد و اين همان كاميابى بزرگ است 

====================

کاش همه همینجوری معیوب بودیم!

قالت فاطمه عليها السلام:

...ما الذى نقموا من ابى حسن؟!

نقموا-و الله-منه شدة و طاته و نكال وقعته و نكير سيفه-و قلة مبالاته لحتفه-و تبحره فى كتاب الله و تنمره فى ذات الله.

دلائل الامامة:125،الاحتجاج 1:147

حضرت زهرا عليها السلام فرمود:

اينان-كارگردانان سقيفه-چه عيبى از ابو الحسن گرفتند؟!كه او را براى رهبرى جامعه اسلامى صالح نديدند!-بخدا سوگند عيب او را بر خورد سخت-و بدون مسامحه و سهل انگارى در برابر حق- و مرگبار بودن رويارويى با او و شمشير بران و بى‏ اعتنايى به مرگ و آگاهى گسترده نسبت‏ به كتاب خدا و گردن فرازى در راه خدا دانسته‏اند.

منبع

====================

نماز ميت

واجب است نماز خواندن بر هر مسلمان و فرزند مسلمان كه شش سال بر وى گذشته باشد پسر يا دختر و آزاد يا بنده و بر كودك كمتر از شش سال مستحب است. هر كس به ارث ميت اولى است بر ديگران مقدم است در نماز و شوهر در نماز خواندن بر زوجه خود بر ديگران مقدم است و سزاوار است ولى ميت هاشمى را مقدم دارد و امام از ديگران اولى است.

نماز خواندن بر ميت مانند ساير اعمال او واجب كفائى است كيفيت نماز ميت اين است كه نيت كند و پنج تكبير گويد و چهار عاميان آن تكبيرات بخواند. بهتر آن است كه پس از تكبير اول شهادتين گويد و پس از تكبير دوم صلوات بر پيغمبر و خاندان او فرستد و پس از تكبير سيم براى عامه مؤمنان دعا كند و پس از تكبير چهارم دعا براى ميت كند اگر ميت از شيعه باشد و نفرين كند بر وى اگر منافق يا ناصبى باشد و دعاى مستضعفين بخواند اگر مستضعف باشد و اگر نمى‏شناسد از خدا بخواهد او را با هر كس دوست دارد محشور كند و اگر ميت كودك نابالغ باشد پس از تكبير چهارم دعا كند كه خداوند كه او را براى پدر و مادر او موجب اجر و ثواب قرار دهد و جاى آنها را در بهشت آماده كند آن‏گاه تكبير پنجم بگويد و نماز را تمام كند و جائز است اگر منافق يا ناصبى باشد به چهار تكبير اكتفا كند.

در نماز ميت قرائت و سلام نيست و طهارت واجب نيست و اگر با وضو يا غسل باشد بهتر است.

منبع آنلاین:ترجمه و شرح تبصرة المتعلمين فى أحكام الدين جلد اول علامه حلّى‏ (قدس سره‏) مترجم: ابو الحسن بن محمد شعرانى‏- ۱ -

در حدیيث ابن ابى نصر بزنطى است از حضرت رضا عليه السلام كه

فرمود:

اى پسر ابى نصر هر كجا كه باشى سعى كن كه روز غدير نزد قبر مطهر

حضرت امير المؤمنين عليه السلام حاضر شوى بدرستى كه خدا در اين روز

می ‏آمرزد از هر مرد مؤمن و زن مؤمنه گناه شصت ساله ايشان را

و در اين روز آزاد می ‏كند از آتش جهنم دو برابر آنچه آزاد كرده است در

ماه رمضان و شب قدر و شب فطرو يك درهم كه در اين روز به برادران

مؤمن بدهى برابر است با هزار درهم كه در اوقات ديگر بدهى

و احسان كن در اين روز به برادران مؤمن خود وشاد گردان هر مرد مؤمن و

زن مؤمنه رابه خدا قسم كه اگر مردم فضيلت اين روز را بدانند چنانكه بايد

هر آينه هر روز ده مرتبه ملائكه با ايشان مصافحه كنند

به نقل از مفاتیح الجنان ذیل اعمال عید غدیر

منبع

 عواقب سوء زعامت و ولايت كسي كه خود از مراحل نفس نگذشته است

مَن وَلِيَ شَيئًا مِن اُمورِ المُسلمينَ فَضَيَّعَهُم ضَيَّعَهُ اللهُ عَزَّوجلَّ.[36]

«كسي كه متولّي امري از امور مسلمين گردد، آنگاه بواسطه جهالت و ناداني و عدم عمق كافي به مصالح و مفاسد آن موجب خرابي و اضمحلال و فساد آن امر گردد، خداوند متعال عمر او را تباه و سعادتش را به خسران و بوار و هلاكت تبديل خواهد نمود.»

مسأله شوخي نيست؛ انسان زمام امور خود را به دست فردي بسپارد كه خود او در راه و مسيرش محتاج دستگيري و هدايت فرد ديگري باشد! چنانچه شواهد بر اين قضيّه صدها و هزار‌ها بار در طول تاريخ ثبت گرديده و كاملاً واضح و روشن است. هدايت و ارشاد خلق بايد توسط فردي صورت پذيرد كه بهيچوجه من الوجوه خصوصيّات و آثار تعلّقات و ميل به كثرات در همه ابعاد آن، و توجّه به دنيا نه فقط به مأكولات و مشروبات و لذائذ جنسي آن ـ چنانچه بسياري از افراد به اشتباه اين امور را از خصوصيّات شخص متعلّق به دنيا دانسته‌اند ـ بلكه مسائل باطني نفس امّاره و غرائز شيطاني منطوي و مخفي در نفس بشر كه بسيار بالاتر و ظريفتر و خطرناكتر از اين امور مذكور ميباشد در او نباشد.

عمر غذاي خود را نان و سركه قرار داده بود و به آن جلوي عوام كالأنعام به تظاهر و فريب‌كاري مي‌پرداخت، درحاليكه حتّي براي يك آن و لحظه حاضر نبود دست از خلافت بكشد و آنرا به صاحب حقيقي و اصلي آن مَولي أميرالمؤمنين عليه السّلام بسپارد. لذّتي را كه اين مردِ از خدا بي‌خبر و منغمر در شهوات و هواهاي نفساني و وساوس شيطاني از سلطه و حكومت بر مردم مي‌برد از هزار طعام لذيذ و اشربه گوارا و همبستري با زيبا‌رويان و برخورداري از نعمتهاي ظاهري و دنيوي بيشتر و بالاتر بود.

پس هيچگاه كسي تصوّر نكند به صرف اينكه فردي بظاهر خود را از بعضي نعمتهاي الهي محروم گردانيده و به مختصري اكتفا نموده است و برخي از اموري را كه در نزد مردم ساده لوح و بي‌خبر از خصوصيّات و حقائق نفس امّاره موجّه مي‌نمايد، مرتكب مي‌شود و از اموري كه شايد براي بسياري جاي سؤال و ابهام بگذارد دوري مي‌جويد، اين شخص مي‌تواند متعهّد تدبير و حكومت و ارشاد ديگران گردد و زمام امور مردم را به دست گيرد. بلكه بايد فردي باشد كه خود را از منجلاب نفس رها گردانيده و وجود خود را به وجود حضرت حقّ متّصل گردانيده باشد و تمام صفات و ملكات و غرائزش با يك تحوّل و تبدّل جوهري به صفات حضرت حقّ متحوّل شده باشد، و اثري از آثار مخفيّه و پنهان در زواياي نفس امّاره و شائبه‌اي از ملكات رذيله كه در همه افراد بشر موجود است و با خواندن و درس دادن و درس گرفتن و مطالعه در هر مرتبه از مراتب علم و فقه و ساير شؤون و علوم متداول عالم دنيا كه باشد بهيچوجه من الوجوه از بين نخواهد رفت، در او موجود نباشد. آري، اين شخص است كه از جزئيّت به كليّت و از عالم دنيّ نفس به عالم تجرّد و از حضيض كثرت به اوج وحدت هجرت نموده است و او قابليّت ارشاد و وعظ و تربيت و مسؤوليّت تدبير و اداره امور اجتماع و شخص را واجد است.

منبع آنلاین:اسرار ملكوت جلد ۲آیت اللـه سید محمد محسن حسینی طهرانی- ۳ -

 محقّق: در تفسیر آیه 80 سوره هود ـ علیه السّلام ـ كه در آن آمده: حضرت لوط ـ علیه

السّلام ـ به قوم سركش و تبهكار خود گفت: «لو ان لی بكم قوه او آوی الی ركن شدید ؛

ای كاش در برابر شما قدرتی داشتم، یا تكیه‌گاه و پشتیبان محكمی در اختیار من بود»،

(آنگاه می‌دانستم كه با شما گمراهان چه كنم؟). 

امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: «منظور از «قوه» در این آیه همان قائم (عج) است و

منظور از «ركن شدید»، (پشتیبانان محكم) 313 نفر از یارانش هستند».[1] و در روایت

دیگر آمده ، امام باقر ـ علیه السّلام ـ فرمود: «لكانی انظر الیهم مصعدین من نجف

الكوفهِ ثلاث مِأه و بضَعَه عشر رجلاً كان قلوبهم زبر الحدید ...: «گوئی به آن سیصد و چند

نفر یاران می‌نگرم كه از نجف كوفه[2] بالا می‌روند، گویا قلبهای آنان (در استحكام و

استواری) پاره‌ها و قطعه‌های آهن است».[3] 

-------------------------------------------------

[1] . تفسیر برهان، ج2، ص 288 ـ اثباه الهداه، ج7، ص 100. 

[2] . در زمان گذشته، نجف شهر مستقلی نبوده و به عنوان قسمتی از شهر كوفه محسوب می‌شده است. 

[3] . بحار، ج52، ص343.  منبع

 فَأَجَاءهَا الْمَخَاضُ إِلَى جِذْعِ النَّخْلَةِ قَالَتْ يَا لَيْتَنِي مِتُّ قَبْلَ هَذَا وَكُنتُ نَسْيًا مَّنسِيًّا ﴿23 مریم﴾

تا درد زايمان او را به سوى تنه درخت‏خرمايى كشانيد گفت اى كاش پيش از اين مرده بودم و يكسر فراموش‏شده بودم 

از تفسیر گرانقدر المیزان نوشته مرحوم علامه طباطبایی ره :كلمه (اجائه ) باب افعال از (جاء) است چه بگوئى (جاء به ) و چه بگوئى (اجاءه ) هر دو به معناى (او را آورد) است ، كه در آيه شريفه كنايه از دفع و الجاء است ، يعنى درد زائيدن او را مجبور به آمدن كرد، و كلمه (مخاض ) و همچنين (طلق ) به معناى درد زائيدن است ، (و جذع النخله ) به معناى ساقه درخت خرما است . و كلمه (نسى ) - به فتحه و به كسره نون - بر وزن وتر و وتر، به معناى هر چيز حقير و ناچيزى است كه بايد فراموش شود، و معناى آيه اين است كه : - بعد از آنكه از اهل خود اعتزال جست و به محل دورى آمد - درد زائيدن او را مجبور نمود و به كنار تنه درخت خرمائى آورد تا در آن جا حمل خود را بزايد - و از اينكه تعبير به تنه درخت كرد نه خود درخت ، فهميده مى شود كه درخت مزبور خشكيده بوده - و از خجالت و شرمش از مردم گفت : اى كاش قبل از اين مرده بودم ، و (نسى ) يعنى چيزى غير قابل اعتنا بودم كه فراموش مى شدم تامردم درباره ام حرف نمى زدند، كه به زودى خواهند زد.

قرآن روحیه خانمهای با حیا را در این آیه کوتاه روشن کرده است .پوتین پوشهای آرایش کننده تنگ و کوتاه پوشِ رنگارنگ جورواجور وراحت!!! بخونن ارزش و ضد ارزش ، هنجار و ضد هنجار دستشون بیاد. طرف نمیخواد مردم درباره اش حرف بزنن!، ولی امروزیها میخوان تو جمع باشن بگن و بخندن و قاطی و راحت باشن!!

----------------------------------------

مقام حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها

در حديث قدسى خطاب به رسول خدا صلّلى اللّه عليه و آله چنين آمده است :

((لَوْلاكَ لَما خَلَقْتُ الا فْلاكَ، وَلَوْلا عَلىُّ لَما خَلَقْتُكَ، وَلَوْلا فاطِمَةُ لَما خَلَقْتُكُما)).

يعنى ؛ اى محمّد! اگر تو نبودى ، جهان با اين عظمت را نمى آفريدم و اگر علىّ عليه السلام نبود، تو را نمى آفريدم و اگر فاطمه زهراء سلام اللّه عليها نمى بود، شماها را نمى آفريدم . منبع

---------------------------------------

ارکان نماز

مـسـالـه 951 - بعضى از واجبات نماز ركن است , يعنى اگر انسان آنها را بجا نياورد - عمدا باشد يا اشـتـباها - نماز باطل مى شود.
و بعضى ديگرركن نيست , يعنى اگر اشتباها كم گردد نماز باطل نمى شود.
و ركن نماز پنج چيز است : اول : نيت .
دوم : تكبيرة الاحرام .
سوم : قيام متصل به ركوع , يعنى ايستادن پيش از ركوع .
چهارم : ركوع .
پنجم : دو سجده از يك ركعت .
و امـا نـسـبت به زيادى در صورتى كه عمدى باشد, مطلقا نماز باطل مى شود, و در صورتى كه از روى اشـتـبـاه بـاشد اگر زيادى در ركوع يا در دوسجده از يك ركعت باشد, نماز باطل است و الا باطل نيست.

منبع آنلاین:رساله توضيح المسائل با تجديد نظر و اضافاتآیت الله العظمی میرزا جواد تبریزی (ره)- ۹ -

 امر به معروف و نهی از منکر